ชื่อพื้นเมือง      :         จั่น พี้จั่น (ทั่วไป) ปี้จั่น (ภาคเหนือ)

ชื่อวิทยาศาสตร์ :         Millettia brandisiana Kurz

ชื่อวงศ์           :         FABACEAE

ชื่อสามัญ        :         Kra Phi Chan, Phi Chan

ประโยชน์        :         เนื้อไม้ ช่วยบำรุงเลือด

ลำต้น ยาพื้นบ้านอีสานใช้ต้มดื่มบำรุงเลือด

เปลือกต้น ต้มน้ำใช้ชำระล้างบาดแผลเรื้อรัง

แก่น เป็นยาบำรุงกำลัง บำรุงร่างกาย บำรุงโลหิต บำรุงธาตุและช่วยเจริญอาหาร

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ 

ต้นกระพี้จั่น เป็นไม้ต้น ขนาดเล็กถึงขนาดกลาง ผลัดใบ สูง 8 – 20 เมตร เรือนยอดทรงกลม โคนต้นเป็นพูพอน เปลือกสีน้ำตาลหรือ น้ำตาลเทาแตกเป็นสะเก็ดเล็ก ๆ ตามกิ่งมีรอยแผลทั่วไป ใบกระพี้จั่นประกอบรูปขนนก ออกเวียนสลับ มีใบย่อย 7 – 21 ใบ แผ่นใบย่อยรูปรีแกมขอบขนาน กว้าง 1 – 3 เซนติเมตร ยาว 3 – 7 เซนติเมตร ปลายใบเรียวแหลม โคนมนหรือแหลม แผ่นใบบางดอกกระพี้จั่นรูปออกถั่ว สีขาวปนม่วง ออกตามกิ่งและง่ามใบ ดอกออกเป็นช่อแบบช่อแยกแขนงตามปลายกิ่งและเหนือรอยแผลใบ ช่อยาว 7 – 22 เซนติเมตร กลีบเลี้ยงเชื่อมติดกันคล้ายรูประฆัง ปลายแยกเป็น 5 แฉก สีม่วงดำ กลีบดอก 5 กลีบ เกสรเพศผู้ 10 อัน ดอกบานเต็มที่กว้าง 0.8 – 1 เซนติเมตร ดอกคล้ายดอกถั่วสีม่วงแกมขาว

ผลกระพี้จั่น เป็นฝักแบน โคนแคบกว่าปลาย กว้าง 2 – 2.5 เซนติเมตร ยาว 9 – 12 เซนติเมตร เปลือกเกลี้ยงหนาคล้ายแผ่นหนัง ขอบเป็นสัน เมล็ดสีน้ำตาลดำ 1 – 4 เมล็ด