
ชื่อพื้นเมือง : ตีโย ไผ่รวก ไผ่ฮวก ว่าบอบอ แวบ้าง แวปั่ง สะลอม
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Thyrsostachys siamensis Gamble
ชื่อวงษ์ : POACEAE
ชื่อสามัญ : –
ประโยชน์ : ต้นใช้ต้มน้ำดื่มแก้ปวดท้อง อาหารไม่ย่อย อาหารเป็นพิษ ปวดแสบลิ้นปี่ หน่อ กินได้ แก้ริดสีดวงทวารหนัก บำรุงร่างกาย แก้ตับหย่อน ตับทรุด ม้ามย้อย ตาและใบ ขับฟอกล้างโลหิตระดูที่เสีย
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
ไผ่รวกเป็นไผ่ที่ขึ้นเป็นกอแน่น ลำต้นขนาดเล็ก มีความสูงประมาณ 7-15 เมตร ส่วนโคนมีเนื้อหนาเกือบตัน ที่ปลายลำมีเนื้อบาง ถ้าพบในบริเวณที่มีความชุ่มชื้นสูง ลำต้นจะมีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 4-7 ซม. ถ้าพบในที่แห้งแล้งจะมีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 2-4 ซม.ลำมีสีเขียวอมเทา ปล้องยาวประมาณ 15-30 ซม. โดยปกติเนื้อจะหนา กาบหุ้มลำยาวประมาณ 22-28 ซม. กว้างประมาณ 11-20 ซม. กาบมักจะติดต้นอยู่นาน สีฟาง ด้านหลังปกคลุมด้วยขนอ่อนสีขาว มีร่องเป็นแนวเล็ก ๆ สอบขึ้นไปหาปลาย เป็นไผ่ที่พบในบริเวณประเทศเมียนมาร์ และไทย ชอบขึ้นในที่แล้ง หรือที่สูงบนภูเขา อากาศร้อน ไม่ชอบน้ำขัง ชอบดินระบายน้ำดี


ลำต้น
ลำต้น


ใบ
ดอก